Leven in Pépieux

De eerste zondag in maart  (4) zijn Marjo en Nico Bami komen eten.

Ik had van te voren de basis voorbereid dus hadden we alle tijd om met elkaar te kletsen. We hebben dan ook ruim 4 uur over de lunch gedaan.

Was gezellig. En ze vonden het lekker.

Maandag was ik naar Spanje om boodschappen te doen en te tanken. Scheelt toch € 0,30 per liter. Tabak en drank ook nog altijd aanmerkelijk goedkoper, het loont nog altijd de moeite. Cava (=champagne) gekocht voor mijn gastvrouw en heer a.s. weekend.

Omdat Wammes de hele ochtend alleen was heb ik hem ‘s-middags maar even extra lang uitgelaten bij de Dolmen. Dit is wat we in Nederland Hunebedden zouden noemen. Deze is wel bijzonder groot.

Heerlijk zo’n middag. Aan alles kan je zien dat de lente door breekt. Nog een maand en dan is het hier een explotie van mooie kleuren. Iedereen is opgeruimd en vrolijk dat, zoals het er uit zien, de koude tot het verleden hoort.

De kachel heb ik alleen ‘s-avonds nog maar een enkele keer aan.

Dinsdag zoals altijd marktdag in Olonzac. Groente en vlees gekocht. Op mijn petroleum-stelletje pot au feu (stoofpotje) gemaakt. Genoeg voor een dag of drie.

Woensdag wel een heel bijzondere dag. Willy knipte al sinds ons trouwen mijn haar. Ben dus sinds 1968 nooit meer naar een kapper geweest. Na haar overlijden vertikte ik het dan ook naar de kapper te gaan, met het gevolg dat mijn (klein)kinderen me maar een bejaarde hippie vonden. Miriam heeft derhalve de rol van haar moeder overgenomen en schaar en tondeuse ter hand genomen.

Als je de foto’s voor – en – na bekijkt zie je het gevolg. Ik denk dat ze zin heeft om dit maar eens in het jaar te doen!

De restanten wilde ik bewaren om mijn kussen op te vullen, maar Miriam heeft het toch maar weggegooid. Emily heeft goed geholpen en vond mijn nieuwe coup toch wel mooi. Ik probeer haar Nederlands op peil te houden. Haar eerste taal is Engels en op school Frans, maar ze doet heel erg haar best met mij Nederlands te praten. Heel knap hoe kinderen van die leeftijd zo van taal kunnen wisselen in gezelschap. Als ze veel kletst noem ik haar  in perfect Nederlands: “poepieouwehoer”. Inmiddels krijg ik als antwoord: “poepieouweman”. Ik weet niet van wie ze dat geleerd heeft. Bij elk afscheid zegt ze wel in keurig Brabants “Houdoe”.

Donderdag was een flutdagje. Huis opgeruimd, bonte was gedaan en opgehangen. In de wind kan je er op wachten tot deze droog is. En zo mooi gladgewaaid dat hij zonder strijken de kast in kan.

Vandaag (vrijdag) was het hier in de buurt de warmste plek van Frankrijk (19o). Strak blauwe lucht, dus maar wat extra ver met Wammes gelopen. Vanavond eet ik bij mijn familie 200 mtr. verderop. Is niet alleen gezellig, maar ook praktisch, want morgenochtend vertrek ik naar Jacqueline en Harry in Tourtour (VAR). Ik blijf daar één nachtje logeren. Miriam en Josh passen op Wammes..

Jacqueline en Harry hebben een schitterend huis in de bergen. In 2005 hebben we hier, vlak na de eerste operatie van Willy, een fantastische reünie met de oud collegae van AEGON gehad. Een fantastische timing, want we zaten door Willy’s ziekte aardig in de put. Willy en ik logeerden toen ook in dit huis. Eerste verdieping, een eigen kamer en cabinet.

De club bij elkaar op de eerste avond . Tijdens dat weekend is besloten er een traditie van te maken. Ik denk dat ik weer aan de beurt ben. Eens kijken wanneer iedereen in Nederland is (oktober??).

Volgende week wordt ook een leuke. 16, 17 en 18 maart komt vriend Kees Lagendijk logeren. Ik verheug me er op.

Ik kan niet zeggen dat ik me heb verveeld sinds ik hier ben.

En zo zwoeg ik door:

ik doe regelmatig nog opsporingswerk…

Iedere dag zoek ik mijn bril, mijn gebit, mijn wandelstok, mijn gsm, mijn sleutels, mijn autopapieren enz. enz….. enne Wammes vindt om de een of andere reden altijd mij….meestal om te eten of uit te gaan.

Wordt vervolgd.