Ruim drie weken ben ik al weer in Pépieux (foto genomen vanaf mijn dak). De eerste drie weken niet al te best weer; veel regen en wind. Toch heb ik lekker het en en ander – met hulp – kunnen opruimen den kon ik een begin maken met mijn buitenkeuken. Handig om te frituren, vis te bakken en andere luchtjes buiten het huis te houden. Als ik in Gemert ben geweest kan ik hem afbouwen, want daar heb ik nog geimpregneerde planken.
Ik kan me op mijn eerste
frietjes verheugen.
Of waarom niet meteen Fish and chips???
Afgelopen zondag zou ik weer naar Gemert gaan voor 5 dagen, dus de hele auto volgeladen met spullen en een mooie Franse kast goed ingepakt op dak. Voor dat ik nog even de afwas ging doen en het huis dweilen wilde ik nog even 2 kruidenplantjes in de tuin zetten.
klaar om te vertrekken
Had ik beter niet kunnen doen en zeker niet op mijn hurken zitten. Want na het planten van de eerste draaide ik mij om en mijn (kunst) heup ging uit de kom. Met heel veel pijn milimeter voor milimeter naar de tafel gekropen en door deze te kieperen mijn telefoon gepakt. Binnen 5 minuten had ik 6 pompiers om me heen staan en kreeg ik mijn eerste morfineshot. Daarna met gillende sirene naar Narbonne. God wat zijn die wegen hier slecht!. Vrij vlot werd ik richting o.k. afgevoerd. Goed dat ik zoveel was afgevallen, want mijn bovenbroek hoefden ze alleen maar aan de pijpen te trekken en gleed van me af. Mijn onderbroek (nieuw) heb ik maar laten doorknippen. Opvallend is dat ze in het ziekenhuis nooit vragen of je gedronken hebt ( 2 wijntjes en een armagnac) maar wel of je rookt.
Daarna weet ik niets meer, behoudens een paar tikken op mijn wang en de vraag “Monsieur Petrus’ etc… Inmiddels zit ik weer in mijn huisje. Over een paar dagen mag ik weer een lange rit maken, dus ga ik rond 27 april even naar Gemert.
6 Mei MOET ik weer in Narbonne zijn. s-Morgens wordt mijn Aorta bekeken en ‘s-middags eerst een foto laten maken en dan naar de orthopeet.
Die week wordt ook mijn dak gedaan – hopelijk alleen maar schoonmaken – want ik had lekkage. Niet zo verwonderlijk he??
mijn mooi begroeide dak
Wat een druk bestaan.
Groetjes,
Peter
